- пондашан
- Г. панда́шан1. бородатый; обросший бородой, с бородой. Лопка пондашан с окладистой бородой; пондашан кугыза бородатый дед.□ Келай сайынрак ончалят, пондашан еҥым палыш. К. Васин. Келай посмотрел получше и узнал бородатого человека. Пӧлемыш кужу пондашан шоҥгыеҥпурыш. П. Корнилов. В комнату вошёл старик с длинной бородой. – Ме-е-е! – васара пондашан каза. Г. Пирогов. – Ме-е-е! – блеет бородатая коза.2. в знач. сущ. бородатый человек, человек с бородой, бородач. Пондашан-влак шукемыт бородатых становится больше.□ Рвезыракше веле огыл, пондашан-влакат йӱк-йӱаным луктыт. А. Эрыкан. Шумят не только те, кто помоложе, но и бородатые. Тиде вашмут пондашанетын умшажым петырыш. А. Юзыкайн. Этот ответ заткнул рот этому бородачу.
Марийско-русский язык (Марла-рушла мутер). 2009.